دوغ و گوشفیل میان وعده متفاوت اصفهانی ها
به گزارش وبمستر وبلاگ، گفته می گردد نام گوشفیل از زمانی رواج یافت که ناصرالدین شاه و همراهانش در شب اول ماه رمضان بر سفره ای مهمان بودند و در آنجا شیرینی بیضی شکلی دیدند که قسمتی از آن کشیده تر از سمت مقابلش بود. شاه قاجار می گوید این شیرینی به گوشِ فیل شباهت دارد. سپس تصویری از گوش فیل را که در هندوستان دیده بود، بر روی کاغذ کشید و از قناد خواست تا به این شکل شیرینی را آماده کند. قناد هم این کار را انجام داد و از آن پس، شیرینی گوشفیلی با ظاهری مشابه گوشِ آن حیوان، در کنار دیگر شیرینی های سنتی تهیه و روانه بازار شد.
سرو این شیرینی همراه با دوغ محلی آنطور که اسناد تاریخی نشان می دهد از دوره صفویه در اصفهان بعنوان پیش غذا یا دسر مرسوم بوده است.
بافت شیرینی گوشفیل بدلیل استفاده از گُلوکُز و شهد، تُرد و پوک است و طعم و مزه جذابی دارد. گوشفیل با اشکال مختلف در شیرینی فروشی ها به چشم می خورد اما شکل اصلی و سنتی آن شبیه گوش فیل است.
در بعضی قنادی های اصفهان به گوشفیل شیرینی برگ بید هم گفته می گردد که کمی نازکتر و کوچکتر از شکل سنتی آن است، این شیرینی در اراک نیز طبخ می گردد.
در اصفهان در کنار گوشفیل، دوغ محلی تزیین شده با نعناع و برگ گل سرخ هم سرو می گردد. در باور عموم این ترکیب، خاصیت درمانی دارد.به گواهی تاریخ، دانشمندان بزرگی مثل ابوعلی سینا و شیخ بهایی بر این عقیده بودند که طعم شور دوغ و مزه شیرین گوشفیل، باعث تنظیم فشارخون در بدن می گردد.
در تایید خواص دوغ و گوشفیل گفته می گردد این ترکیب مانند سُرم قندی و نمکی عمل می نماید و برای افراد دارای مزاج سرد که با خوردن غذاهای دارای طبع سرد دچار اُفت فشار خون می شوند، بسیار مناسب است.
طرز تهیه گوشفیل شبیه زولبیا و بامیه است، در ترکیب آن از آرد سفید، ماست، شیر، بیکینگ پودر، کره و روغن استفاده می گردد.
ابتدا زرده تخم مرغ را از سفیده جدا و با وانیل، شیر و کره نرم شده مخلوط می نمایند. سپس این ترکیب را آنقدر هم می زنند تا حالت کرم رنگ پیدا کند، آنگاه ماست و در مرحله بعد روغن جامد یا کره نرم شده و بیکینگ پودر را نیز اضافه می نمایند تا خوب ترکیب شوند.
در این مرحله، آرد چندبار الک شده را نیز بتدریج اضافه می نمایند تا خمیر لطیفی که بدست نچسبد، حاصل گردد. سپس روی خمیر را می پوشانند و به مدت چند ساعت در دمای محیط نگه می دارند و بعد از آن خمیر را با وردنه و با در نظر گرفتن ضخامتش حدود سه میلی متر پهن می نمایند و در مرحله بعد خمیر را با قالب گوشفیل یا به شکل لوزی بُرش می زنند و در روغن داغ سرخ می نمایند تا رنگش طلایی گردد.
گوشفیل های سرخ شده را در یک آبکش می ریزند تا روغن اضافی آنها گرفته گردد. سپس در شهد یا شربتی خنک که از قبل با ترکیب آب و شکر، زعفران، گلاب و آبلیمو درست شده است، آغشته می نمایند تا آماده سرو گردد.
خوردن دوغ باعث تعادل بخشیدن به طبع بسیار گرم گوشفیل در افراد دارای مزاج گرم می گردد همانطور که گوشفیل برای متعادل شدن طبع سرد دوغ در افراد دارای طبع سرد مورد استفاده قرار می گیرد.
دوغی که در کنار گوشفیل سرو می گردد، با مصلح های آن ترکیب می گردد تا فشار را کاهش ندهد و باعث سرگیجه، سردرد و حالت تهوع نگردد. در بعضی کافه های اصفهان گوشفیل را با یک فنجان چای گرم و تازه دم هم میل می نمایند. این ترکیب هم جذابیت های خاص خود را دارد.
به گزارش ایرنا، اصفهان در کنار برخورداری از جاذبه های تاریخی و فرهنگی، تنوع شگفت آمیز از طعم ها، رنگ ها و رایحه غذاهای سنتی است که این دیار را به یکی از استان های محوری کشور در بخش گردشگری غذا تبدیل نموده است.
به گفته کارشناسان، حدود 22 نوع خوراک سنتی و دسر و شیرینی جات در شهر اصفهان وجود دارد، گرچه همه این خوراک ها در رستوران ها سرو نمی گردد، اما کماکان در سفره مردم جای دارند و بعضی دیگر نیز از معروفیت ملی و جهانی برخوردارند.
19 غذا و 12 مهارت پخت غذا در استان اصفهان میان لیست میراث ناملموس کشورمان ثبت شده است.
منبع: گردشبان